Radio Oude Stijl

9 maart 2010

BW DSPXtra

Gearchiveerd onder: Radio Oude Stijl — Richard @ 16:27

Eerst weer de gebruikelijk disclaimer: deze review verkondigt alleen mijn persoonlijke mening en ervaringen met de DSPXtra en niet die van de fabrikant of een leverancier. Daar hoef je het niet mee eens te zijn, misschien heb je zelfs heel andere ervaringen of heb je een onjuistheid of fout gevonden. Laat die dan achter in de reacties, dat kan HIER. Deze website is juist bedoeld voor uitwisseling van kennis en ervaringen dus je reactie, positief of negatief, is van harte welkom! Zowel van de remote software als van de firmware heb ik getest met versie 2.39, maar er is inmiddels een 2.40 versie uit, echter die vermeld alleen een ‘improved power glitch handling’ en zal dus geen invloed op het geluid hebben. Alle versies voor versie 2.0 hebben wel daadwerkelijk een ander geluid tot gevolg door een  fout in het crossoverfilter waardoor het laag achterbleef en er een overmatige hoeveelheid midden aanwezig was (oeps!).

Introductie
De komst van de Orban 8200 en Omnia FM en de daarmee gepaard gaande intrede van digitale processing heeft er voor gezorgd dat de concurrentie in één klap een niet te halen achterstand opliep. Denk daarbij bijvoorbeeld maar eens aan de mislukte Omega van Inovonics. Ik ben er zeker van dat Jim daar nog wel eens zwetend wakker van wordt. Of Aphex , dat na het succes van de ‘Audiophile Airchain’ ondanks alle digitale geweld blíjft inzetten op analoge processing met de 2020. Niet echt een serieus alternatief meer. Maar in 2002 verscheen er na jaren van totale afwezigheid toch weer een concurrent voor Orban en Omnia. Een europese concurrent nog wel! De knappe koppen van BroadcastWarehouse (of BW) hadden al een paar jaar de markt gevolgd en uiteraard de verkrijgbare processoren getest en ontleed.  En daar was dan ‘opeens’ de DSPX! Een processor met een 4(!) bands AGC en een 4 bands limiter. Voor het eerst werd de radiowereld er attent op gemaakt dat het aantal GIGA-MIPS héééél belangrijk was. Het was de marketing waarmee BW probeerde duidelijk te maken dat deze nieuwkomer meer Processing Power aan boord had dan de voor de hand liggende concurrenten Orba en Omnia. Een begrijpelijke move omdat er toch iets gevonden moest worden waarmee een DSPX zich onderscheidde en waarmee de tongen losgemaakt konden worden. Dat ging overigens, eerder ondanks dan dankzij de vermelde GIGA-MIPS vrij vlot en hier en daar doken de eerste discussies op. Opvallend was de snelheid waarmee BW kritiekpunten oppakte en, indien terecht en mogelijk, verwerkte in nieuwe firmware. Uiteindelijk is het allemaal goed gekomen met de DSPX en is er een complete lijn DSPX processoren. Uit die lijn heb ik al weer een tijdje de DSPXtra in huis en daar wil ik het eens over hebben.

Buitenkant
De DSPXtra is anderhalf jaar na de DSPX geïntroduceerd en heeft als extra’s boven de DSPX een USB aansluiting, meer DSP-kracht, verbeterde clippers, 6 bands limiting en als enige processor ter wereld een ingebouwde Ariane leveler. Laten we beginnen bij het begin en de buitenkant van de DSPXtra eens bekijken.

Wat meteen opvalt is dat deze krachtpatser maar 1HE hoog is. Voor ons hobbyisten maakt dat niet veel uit (ik vind groot zelfs mooier), maar wanneer je rackruimte moet huren of gewoon beperkte ruimte hebt pak je daar de eerste winst al mee. Op de foto is het grijs van een DSPX mooier dan in het echt, het is een beetje saai. Dat hebben ze denk ik geprobeerd te compenseren met de uit blauwe leds opgebouwde display. Wat mij betreft geen succes, geef maar de traditionele geel-groen-rode uitlezing. Krijg je geen hoofdpijn van ;-) Uiteraard kun je aan de voorzijde van de DSPXtra de boel instellen, daarvoor gebruik je dan de combinatie van een draaiknop de je ook kunt indrukken en drie drukknoppen. Al met al ziet het apparaat er netjes uit. Maar goed, je koopt een processor niet voor zijn uiterlijk (uitzonderingen daargelaten) maar voor zijn prestaties. Aansluiten dus die hap! En daarvoor vind je aan de achterzijde een keur aan mogelijkheden.

Van links naar recht kom je daar tegen: gebalanceerde analoge in- en uitgangen, BNC connectoren voor RDS, MPX en Pilot, een gebalanceerde digitale in- en uitgang en een referentieingang, de seriele aansluiting voor remote bediening, een RS232 trigger poort, een netwerkaansluiting voor remote bediening en de onvermijdelijke 220 volt aansluiting. Het spreekt allemaal voor zich :-)

Wanneer de boel dan aangesloten is kan het spel beginnen. Het lokaal afregelen van de DSPXtra kan zoals gezegd wel, maar is geen aanrader. Het is handiger om dat met de meegeleverde software te doen. Ik ben blij dat er maar liefst drie mogelijkheden zijn om de DFSPXtra remote te bedienen want de ogenschijnlijk makkelijkste van de drie (via het netwerk) kreeg ik maar niet aan de praat. Wát het probleem was weet ik niet, maar de combinatie remote via netwerk en digitaal aansluiten werkte niet, de DSPXtra bleef dan onzichtbaar op het netwerk. Ik heb van alles geprobeerd, van tot 4 miljoen keer de PC en de processor rebooten tot verschillende PCs en OS-en, heen en weer mailen met de (prima) hulptroepen van BW, een crosscable en alles op één stopcontact aan toe, maar helaas. En alleen wanneer de digitale input gebruikte werkte het niet! Uiteindelijk heb ik ‘m meegenomen naar mijn werk om daar te proberen en voilá, in één keer. WTF? Daarna natuurlijk weer mee naar huis en… ook in één keer. Schiet mij maar lek. Beide andere mogelijkheden (serieel en USB) werkten wel meteen.

Software
Wanneer je alleen Orban remote software gewend bent zal de BW software even wennen zijn. Het ziet er prima uit maar er is volgens mij als voorbeeld vooral gekeken naar Omnia remote software. De ‘interface’ is duidelijk toegankelijker en minder intimiderend (populairder zo je wilt) opgezet dan die van Orban. Wat de software van de DSPX-en delen met die van Omnia is dat vrijwel alle regelaars zijn voorzien van een schaalverdeling van 1 tot ‘X’, zonder daarbij aan te geven welke absolute waarde je hebt gekozen. Dus bijvoorbeeld de attack van de limiters kun je regelen van 1 tot 10, maar hoeveel miliseconden stand 4 nou precies is weet je dus niet… De Omnia software kent deze benadering ook. Hoewel ik graag precies weet (of denk te weten…) wat ik doe moet ik eerlijk toegeven dat ik er na een gewenningsperiode prima mee kon werken. Sterker nog: doordat absolute informatie ontbreekt wordt je gedwongen nog meer met je oren te doen en ben je minder snel geneigd om uit te gaan van bepaalde ’startpunten’ die je kent van andere processoren. Eigenlijk wel mooi. Helemaal in het donker opereer je ook weer niet, want in de prima manual kun je keurig terugvinden waar de schaal qua absolute waarden begint en eindigt. Een beetje inschatten lukt dus best ;-)

Wanneer de software is opgestart en verbonden is met de DSPXtra zie je een overzichtelijk scherm klik voor grotervoor je neus met aan de linkerkant een ‘processorboom’ met daarin de diverse stadia van het proces en de componenten van de processor. Helemaal bovenaan kun je kiezen voor een ’basic’ niveau van bedienen (plaatje links even klikken) of een meer ’advanced’ toegang (plaatje rechts even klikken) tot de parameters. Wat me daarbij opvalt is dat er met het ‘basic’ niveau al hele leuke dingen te doen zijn. Het is aanmerkelijk meer dan bijvoorbeeld de ‘less-more’ regeling van Orban, je kunt echt al gaan sleutelen aan de agc en limiters en inzicht krijgen in wat er gebeurd wanneer je waaraan draait. Een hele mooie binnenkomer voor beginnende gebruikers die willen leren! Kies je voor ‘advanced’ krijg je uiteraard de mogelijkheid de boel écht te verzieken ;-) Na het kiezen van het gewenste niveau kies je de juiste ingang (analoog of digitaal) en de juiste ingangsgevoeligheid. Je kunt hier ook de balans tussen links en rechts nog wat bijstellen en een highpassfilter activeren. Ook aanwezig in deze module is de ’silencedetectie’ die het mogelijk maakt om na een ingestelde tijd (10 tot 90 seconden) van bijvoorbeeld de digitale naar de analoge ingang te schakelen, een phase rotator en de keuze voor de juiste pre-emphase (uit, 50- of 75us).

Ariane AGC
Daarna mag je gaan kiezen voor een traditioneel opgezette ’stereo’ 4 bands leveler of voor de ingebouwde Ariane ‘matrix’ leveler. Met die keuze ben ik langer bezig geweest dan ik in eerste instantie had verwacht, maar ik kom daar later nog op terug. Vier banden betekent 3 crossoverfrequenties, en die mag je zelf kiezen van BW. Helemaal vrij is die keuze niet, maar het feit dat je ruime mogelijkheden hebt om de boel naar je hand te zetten is natuurlijk welkom. Zijn de crossoverfrequenties eenmaal gekozen en heb je gekozen voor de traditionele ’stereo’ setup, dan wordt het aangeboden signaal behandelt volgens de traditionele links/rechts indeling. Dus kun je aan de slag met de individuele banden van de AGC, de eventuele koppeling van links/rechts en de koppeling van de 4 banden. Een behoorlijke leuke tool binnen de AGC van de DSPXtra is Instantaneous Dynamic Range. Verzin het maar. Gelukkig wordt het in de software gewoon afgekort tot ’ADR’. ADR bepaalt het bereik waar binnen de AGC niet regelt. Dat kan van 1dB (is super agressief) tot 15dB (héél kalm aan). Dus zolang de wat snellere variaties in niveau binnen het ingestelde bereik blijven regelt de AGC niet bij. Dat is dus een uitermate krachtig stuk gereedschap! Hiermee kun je er dus bijvoorbeeld voor zorgen dat zachtere passages en in- en uittro’s wel bijgeregeld worden, maar de rest van het nummer zo veel mogelijk met rust gelaten wordt waardoor de multiband limiter flink aan het werk kan. Of het juist rustig aan kan doen, jouw keuze! Vooral de grote verschillen tussen de dynamische jaren 80 platen en het platgeslagen werk van nu zijn hiermee behoorlijk op te vangen.

Het kan (theoretisch) echter nog mooier. Wanneer je voor de beroemde Ariane ’matrix’ setting kiest wordt het signaal niet meer als links/rechts behandelt, maar wordt het uit elkaar getrokken en als L+R (sum = opgeteld mono) en L-R (difference = feitelijke stereoinformatie) behandelt en gaat het niet langer om reguliere audiolevels met z’n pieken en dalen, maar om RMS waarden, ofwel de gemiddelde luidheid. Daardoor krijg je weer extra mogelijkheden, namelijk het apart inregelen van de L-R en L+R Matrix signalen en het spelen met de verhouding daartussen door het niveau van het L-R signaal apart te regelen en de hoeveelheid L-R ten opzichte van het L+R signaal te kunnen beperken. Dat L-R signaal is retebelangrijk voor het stereobeeld (zonder L-R geen stereo…) maar tegelijkertijd kan het je FM signaal behoorlijk dwars zitten. Het kán namelijk de nodige multipath distortion (Google maar eens) veroorzaken. Een super breed stereobeeld lijkt geweldig, maar beinvloed je FM bereik vaak negatief… Voorzichtig ermee dus! Het is daarom slim van de makers van de Ariane om de mogelijkheid te bieden dat L-R signaal zoveel mogelijk te beperken door het L-R signaal van band 1 te ‘muten’, uit te zetten dus. Band 1 is het laag en daarin zit zelden stereoinformatie, en is (of lijkt) dat wel het geval (bijv door slechte MPEG compressie!) zal ‘de luisteraar’ het verschil niet merken, maar kan het wel extra multipath vervorming veroorzaken.

Enhancement
Het in verschillende frequentiebanden opsplitsen van audio, het processen en daarna weer bij elkaar mixen van audio zorgt er in de regel voor dat het laag (de bas dus) gevoelsmatig wat achterblijft bij de rest van het spectrum. Dat is de reden dat de je op de meeste processoren een ‘bass-enhancement’ vindt zodat je het laag voordat het geprocessed wordt alvast een ‘boost’kunt meegeven. De DSPXtra vormt daar geen uitzondering op, en de regeling daarvoor vind je bij ‘Enhance’. shelving boostJe hebt dan de beschikking over een aantal regelaars die gedeeltelijk voor zich spreken, en gedeeltelijk toch ook wat vaag zijn. Als eerste is daar een ogenschijnlijk eenvoudig ’shelving boost’ filter (plaatje rechts), in principe vergelijkbaar met de toonregeling voor de bas op je versterker. Maar ik zeg bewust ogenschijnlijk omdat je de beschikking hebt over 2 schuifregelaars waarvan er eentje (Deep Bass) de hoeveelheid toegevoegd laag in dB’s regelt (supersimpel dus) en de andere (Bass Tune) de eehhh… dussss….. Dit vind ik dus een absolute misser van BW, in de manual is echt niets zinnigs te vinden over deze parameter behalve de opmerking “Adjusts multiple points in the dynamics control system, allowing you to control the ‘flavour’ of the bass“. Inmiddels weet ik dat als je voor standje 5 kiest alles neutraal blijft, maar dat hogere of lagere waardes de attack en decay waardes van band 1 en 2 van de AGC en de limiters beinvloeden. Ik zou er toch graag wat meer informatie over willen hebben… Overigens is het zaak deze twee ’schuifjes’ met beleid te hanteren, je drukt er al snel band 1 mee dicht waardoor je juist minder hoorbaar laag krijgt dan meer. Minder is in dat geval dus ook in dit geval weer eens meer! De tweede regeling is  een ‘peaking bass equalizer’ (plaatje links), vergelijkbaar met de regelaars van een (parametrische) equalizer. Je hebt de keuze uit 4 verschillende te versterken frequenties (60Hz, 76Hz, 95Hz en 120Hz) die je in stappen van 1,5dB (0dB, 1,5dB, 3dB, 4,5dB of 6dB) kunt toevoegen, en als laatste de de keuze uit 4 verschillende ‘Q’ standen (0,4, 1, 2, 4) waarmee je bepaalt hoeveel laag er boven en onder de gekozen frequentie ‘meekomt’ met de versterking. Hoe lager de waarde van deze ‘Q’ hoe meer frequenties er versterkt worden en hoe sneller de boel ‘dichtslaat’. Wat mij betreft hadden dit gevoelsmatig allemaal traploze regelingen mogen zijn, hoewel er in de praktijk prima resultaten mee te behalen zijn. Te enthousiast omgaan met deze basregelingen kan er voor zorgen dat er juist minder bas te horen is en zelfs ten koste gaan van je hoog! Dat heeft niets met de DSPXtra te maken, maar dit geldt voor processing in het algemeen.

Multiband limiting
En dan komen we bij deel twee van het feestje dat multiband processing heet want naast een 4-bands AGC beschikt de DSPXtra over een 6 bands limiter. Voldoende krachtig dus om de boel eens lekker naar je hand te zetten. Uiteraard is per band insturing, treshold en hold traploos te regelen, en voor alle banden heb je de bovendien de mogelijkheid de attack- en decaytijd voor zowel de compressors (voor het gemiddelde niveau) als de limiters (voor de snelle pieken) in te stellen waardoor er al een mooie balans gemaakt kan worden tussen ‘luid’ en ‘onrustig’.

Een bijzonder handige extra regeling per band is de ‘Delay’, en nee dat heeft niets met galm te maken ;-) Met deze regeling kun je instellen hoe lang de limiters een bepaalde compressiewaarde moeten vasthouden voor er ‘losgelaten’ moet worden en de ingestelde decay van kracht wordt. Een fijn middel om pompen tegen te gaan! Het is natuurlijk wel een finetune regeling want als je niet eerst de attack en decay van de compressors en de limiters voor elkaar hebt maak je jezelf hier helemaal gek mee. Succes gewenst dus, ook hier gaat weer lekker veel tijd in zitten ;-)

Van zes naar drie en dan kiezen
Wanneer je de aangeboden audio uit elkaar trekt en uiteindelijk in 6 aparte banden processed zul je de boel uiteindelijk ook weer een keel bij elkaar moeten mixen. En dat gebeurt, je raadt het al,  in de mixer. Echter, in tegenstelling tot wat je zou denken wordt hier nog niet alles op één hoop gegooid. In de mixer worden band 1 en band 2 gemixed, band 3 en band 4 gemixed en band 5 en band 6 gemixed waardoor er dus toch nog 3 banden over blijven: laag, midden en hoog. En daarna splitsen de signaalpaden binnen de DSPXtra zich want je mag zelf kiezen waar je je DSPXtra voor wilt gebruiken: mastering, DAB, Internet, FM of liever een combinatie daarvan? Je hebt de beschikking over 3 uitgangen: analoog, digitaal en MPX en bij de eerste twee heb je volledige vrije keuze wat betreft toepassing. Zo zou je de digitale uitgang kunnen gebruiken voor de internetstream terwijl de MPX uitgang naar de zender gaat en de analoge uitgang voor afluistering wordt gebruikt van het signaal dat naar de zender gaat óf het signaal dat naar de stream gaat. Wat jij wilt. De reden dat ik dat hier al aanhaal is dat de DSPXtra de verschillende toepassingen vanaf de mixer ook daadwerkelijk anders behandelt. Kies je op de analoge of digitale uitgang voor wat BW noemt ‘DR’ (Digital Radio), is er na de mixer nog maar één stap in de processing waar je je druk om hoeft te maken en dat is de 3 bands lookahead limiter. Kies je op één van de uitgangen voor ‘FM’ moet je je in plaats van de lookahead limiter druk maken om de eveneens 3 bands clipper.  Kies je voor ‘mon’ oftewel monitoring ga je zowel buiten de lookahead limiter als buiten de clippers om. Dit om de latency (vertraging) binnen de perken te houden en terugluisteren op de koptelefoon mogelijk te maken. Het voorgaande suggereert volledigee onafhankelijkheid van aansturing van het FM-signaal en het digitale signaal (DAB, FMExtra of internet) maar dat is natuurlijk niet helemaal waar. Gebruik je de DSPXtra voor zowel FM als voor digitaal zul je bijvoorbeeld aan de ingang (jammer genoeg) toch voor pre-emphasis moeten kiezen, en bij de uitgang voor digitale distributie voor de-emphase…

Look Ahead Limiter en Clippers
Zoals hierboven vermeld is de lookahead limiter vooral bedoeld voor digitale distributie. Door gebruik te maken van het lookahead principe ontstaat er welliswaar extra latency in de keten, maar wordt er veel minder destructief met het signaal omgegaan dan met de clippers het geval is. En een beetje extra latency maakt in een digitale distributieketen toch niet veel uit. In de lookahead limiter kom je een ‘SHELF EQ’ tegen en die is specifiek bedoelt om het (mogelijke) bij-effect van pre-emphase (pompen!) tegen te gaan. Eigenlijk is het ‘gewoon’ een low-pass filter en de waardes staan voor de demping bij 15KHz. Je kunt er in je digitale pad een heel mooi transparant geluid mee creëren zonder dat het in het FM-pad ‘teveel’ wordt en dat is dan wel weer handig. Het totaal van de lookahead limiter is duidelijk opgezet: mate van insturing, dan attack en decay van de drie banden (hoog, midden en laag) en de eerder aangehaalde ‘SHELF EQ’. Er is, mocht je dat nodig vinden, een behoorlijke partij extra luidheid mee te maken.

Zoals de lookahead limiter vooral bedoeld is voor digitale distributie, zo zijn de clippers bedoeld voor FM distributie. De bediening van die clippers is net zo overzichtelijk als die van de lookahead limiting: je hebt controle over de mate van insturing, het clipniveau van de drie banden (hoog, midden en laag) en een aparte HF Clipper. Aan de meest rechterkant van het scherm kun je dan nog de insturing van de eindclipper regelen die bovendien een eigen advanced regeling heeft waarmee je de ruwe randjes van de vervorming wat kunt oppoetsen en toch nog wat overhoot kunt toelaten. En, als dat allemaal nog niet hard genoeg gaat, kun je ook de insturing van de composite clipper nog regelen. Je mag er wat mij betreft van uit gaan dat je als je die laatste nog serieus nodig hebt om luidheid te creëren je het in het voorgaande traject niet goed (genoeg) voor elkaar hebt. Cippers zijn rigoreus en destructief: houd altijd in je achterhoofd dat ze het geluid stuk maken en het dus gaat om het kiezen van de ultieme balans tussen luidheid en vervorming, in dit gedeelte van het processingtraject betekent meer luidheid ALTIJD meer vervorming! De controle die je daarover hebt met een 3 bands clipper, een instelbare eindclipper én een composite clipper is heel behoorlijk compleet te noemen.

ITU BS.412
Zowel in de clippersectie als in de FM-outputsectie kom je een regelaar tegen die verwijst naar de ITU BS.412 norm. Dat is de norm die bijvoorbeeld in Duitsland en Zwitserland gehanteerd word. En iedereen die wel eens in het grensgebied tussen Nederland en Duitsland rondrijdt en daar naar de radio luistert weet dat de duitse stations in luidheid een fors eind achterblijven op de nederlandse stations, en dat geldt ook voor de zwitserse stations ten opzichte van de franse. Dat heeft met deze afwijkende manier van meten te maken die kijkt naar de gemiddelde luidheid over een bepaalde periode. Zorg er dus voor dat deze limiter uitstaat anders komt het niet goed met de gezochte luidheid ;-)

Conclusie
Tsja, en dan het stukje text waar jullie na alle geblaat van hierboven natuurlijk op zitten te wachten ;-). Moet je, als een DSPXtra tegenkomt ‘m lekker laten staan of moet je ‘m meenemen? Is het een schot i de roos, een misser, of geen van beiden? Natuurlijk is processing altijd aan smaak onderhevig en een doorgewinterde Orban/Omnia fan zal nooit toegeven dat een Omnia/Orban mooi kan klinken. Maar wanneer je je horizon wat breder trekt komt deze DSPXtra toch echt in beeld. Wat mij het meest is opgevallen is de toegankelijkheid van de machine. Natuurlijk kost het tijd om ‘m te leren kennen en ook het maken van een preset is zoals altijd een tijdrovende aangelegenheid, maar dit is de eerste digitale machine waarbij ik in staat was de verschillende proceesen (AGC en multiband limiting) ook daadwerkelijk als afzonderlijke processen te benaderen. Ik bedoel daarmee dat je eerst de AGC op je gemak kunt inregelen terwijl de limiters niets doen (als een voorzet dus) en daarna aan de limiters kunt gaan werken. Natuurlijk moet er daarna nog wel getweaked worden, maar iets dergelijks is me andere digitale processors (nog) niet gelukt.

En hoe zit het dan met de Ariane? Vooral daar is veel tijd gaan zitten. Serieuze ervaring met de Ariane had ik niet en ik vraag me ook af in hoeverre dit een ‘echte’ Ariane is. Natuurlijk is het principe en zijn de patenten één op één overgenomen dus zou het een aardig beeld moeten geven van de werking van de Ariane. Ik moet eerlijk stellen dat de naar mijn smaak lekkerste eigen presets allemaal gebruik maken van… de standaard 4 bands stereo AGC. Het Matrixprincipe zoals door de Ariane gebruikt is absoluut een goede en doet zijn werk op indrukwekkende wijze, maar… het geluid wordt toch wat gekleurd in het hoog en wat me vooral stoort is het ‘rafelige randje’ dat rond dat hoog komt te liggen. Ik kan het wat moeilijk omschrijven, maar het is gewoon net ff tè… Van de ’stereomode’ ben ik wel onder de indruk, alsof je beschikking hebt over een setje Prisms, prachtig! Wat ik een absolute misser vind is dat de DSPXtra geen beschikking (meer) heeft over stereoverbreding zodra je niet kiest voor de ‘matrixmode’ van de Ariane… Ik begrijp dat er waarschijnlijk voor in de buidel getast moet worden als er een 222A of een Maxx verbreder ingebouwd wordt, maar kom op BW, verzin er wat op! Het kan toch niet zo zijn dat ik (zoals tijdens de test) mijn oude analoge Stereomaxx uit het vet moet halen om met de concurrentie mee te komen?

Laat ik één ding stellen: Wanneer je zowel via Internet als via FM uitzend zou je eigenlijk twee processoren moeten hebben zodat beiden getweaked kunnen worden op de beperkingen en de voordelen die het medium waar je op uitzend biedt. Bovendien heb je dan de luxe van een backup-processor… Maar dat kost wel twee (of meer als je ook uitzendt via DAB of kabel of FMExtra of, of, of…) keer geld en twee van de goedkoopste moderne digitale processoren kosten nog altijd fors meer dan één betere processor met een gedeeltelijk gescheiden signaalpad zoals deze DSPXtra. Dus dan misschien toch maar kiezen voor de beperking daarvan en gaan voor meer controle over je geluid? Is de DSPXtra zijn geld waard? Ja, dat vind ik wel. Het is een prima processor met een heel eigen geluid. Zoek je een Orban, koop dan alsjeblieft een Orban. Zoek je een Omnia koop dan een Omnia, maar zoek je gewoon een sound met ballen en een processor met een heel eigen filosofie probeer dan deze eens!

Wat overigens wel een puntje van aandacht is (zo kwam ik achter) is de voeding van de DSPX lijn, die is niet heel robuust. Feitelijk zit er gewoon een goedkoop chinees adaptertje in en dat is natuurlijk een beetje een tegenvaller. Hou er dus rekening mee dat die wel een keer vervangen moet worden. Het vervangende exemplaar is trouwens een stuk beter. Op de foto links zie je ze bij elkaar, de zwarte aan de rechterkant is de oude versie. Wil je een DSPX tweedehands kopen check dan welke voeding er in zit.

Reageren op deze review kan HIER

Reageren is niet mogelijk.