Radio Oude Stijl

17 februari 2008

Good ol’ analoog

Gearchiveerd onder: Radio Oude Stijl — Richard @ 19:20

Als eerste: deze test was niet mogelijk was geweest zonder de inzet van Alex, Dennis, Martijn en Remon. Ook belangrijk: onderstaande test is niet bedoeld als (luidheids)wedstrijd, maar meer een algemeen vergelijk tussen de processoren. En het resultaat is natuurlijk afhankelijk van de gebruikte instellingen en presets, en die zijn onderhevig aan persoonlijke smaak. De resultaten zijn dan ook slechts een indicatie van de grove verschillen tussen de processoren en meer een luistertest dan een echte test.  Bovendien zijn de audioclips alleen als MP3 320kbps beschikbaar… Helaas kan ik niet anders ivm de beschikbare webruimte/bandbreedte. Screenshots van de Microgenmetingen vind je alvast HIER.

Reacties en aan- en opmerkingen betreffende deze test en de resultaten zijn HIER natuurlijk van harte welkom.

Good ol’ analoog!

let op de koekenOm eens zonder tussenkomst van digitaal geweld wat bekende en nog steeds populaire analoge processoren met elkaar te kunnen vergelijken hebben we afgesproken bij ‘De gigant van midden Nederland‘ in Bilthoven. En al vlot stond daar een indrukwekkende rij analoge processing op tafel en werd er driftig met kabels geplugd en een ’testmethode’ afgesproken. Als bron fungeerde een CD speler met gebalanceerde uitgangen. Maar laten we eerst maar eens de gebruikte audiotracks opsommen:

  • een Polka (echt geen idee welke…)
  • Roxette - ‘Queen of Rain’
  • Scissor sisters - ‘I feel like Dancin”
  • Steely Dan - ‘Josie’
  • Cascada - ‘Everytime we touch’ (vanwege de flinke hypercompression)

meting met de MicrogenAlle sets zijn via MPX-uit op een Microgen Broadcast Analyzer aangesloten en de audio-uit van de Microgen is naar een computer met Audio Science geluidskaart geleid die alles in .wav formaat vastlegde. Kortom, geen ongewenste invloeden van een zender met eigen karakteristiek. Je hoort echt puur de processoren. Ze kregen allemaal dezelfde track voor de kiezen en pas daarna was de volgende track aan de beurt. Van de Inovonics waren zowel de oude als de nieuwe limiterkaarten aanwezig, en die zijn beiden getest. De Ino komt dus bij alle tracks twee keer voor, één keer met de oude, en één keer met de nieuwe limiterkaarten. Uitluisteren gebeurde op een mooi bijpassende ‘vintagesetje’ MFB speakers van Philips (met dank aan Dennis). De gebruikte settings zijn gemaakt door de eigenaren van de apparaten en zijn dus gebaseerd op hun voorkeur. Doel van de test was met nadruk niet om de luidste te zijn, maar de processor op radio- en audiotechnisch vlak zo goed mogelijk te laten presteren.

Orban 8100/XT2

8100 met XT2 frameÉén van de processoren die absoluut niet mag ontbreken wanneer het over analoge processing gaat is de eeuwige Orban 8100. Dus ontbrak die hier ook niet ;-) Het geteste exemplaar ging vergezeld van het XT2 frame dat de 8100 transformeert van een tweebander naar een semi-zesbander (de twee hoogste banden zijn gekoppeld) en vormt daarmee een zeer gewilde combinatie die menig digitale set ook nu nog steeds het vuur aan de schenen legt. Opvallend ten opzichte van de geteste processoren is de in verhouding beperkte inregelmogelijkheden (zie plaatje rechts van alleen 8100). En daar ligt ook een groot gedeelte van de kracht van deze processor. lachend in te regelen!Eenmaal gerecapt en gecalibreerd valt het niet mee om er een slecht resultaat mee te behalen. En dan ga je nog flink luid ook zonder dat het vermoeiend wordt… Dat de benadering van het verschijnsel processing en audio bij Orban een andere is dan bij Inovonics en Cutting Edge was tijdens de test goed te horen. Doordat er bij Orban nadruk is gelegd op goede filtering is het uiteindelijke resultaat met een 8100 meestal heel goed, soms in vergelijking met de andere twee, en afhankelijk van het bronmateriaal, een heel klein tikje minder transparant in het hoog. Maar dat valt alleen op als je daar echt op let. Het resultaat is overigens wel altijd goed voorzien van detail en dat bekende mooie ronde Orbanlaag. Leuk tijdens zo’n test als deze is dat je bij de ene processor details hoort die je bij de andere veel minder of helemaal niet hoort. De 8100 scoort daarmee consequent erg goed. prima prestaties voor de stereocoderOok de prestaties van de stereocoder, niet onbelangrijk, zijn prima, kijk maar eens naar de Microgen meting met een stille draaggolf. Bedenk daarbij ook nog maar eens dat dit de oudste processor van het stel is en het zal duidelijk zijn dat niemand van de aanwezigen echt serieuze kritiek had op deze set, hooguit een opmerking. Zoals bijvoorbeeld dat het uiterlijk en het gebruikte plaatstaal wel erg ‘bombproof’ is ;-) Er staat nog steeds een speciale 8100 pagina in de planning dus binnenkort meer over deze all time classic. De resultaten van de luistertest vind je alvast HIER.

Cutting Edge Unity 2000i

toch een echte Omnia?Dit is de tweede echt volledig in eigen huis geproduceerde processor van Frank Foti, de eerste was de Unity 2000, zonder ‘i’ dus. De huidige Omnia’s hebben dezelfde bloedlijn en geestelijk vader als deze analoge multibander. Analoge processing met digitale bediening, dat is het grote voordeel van deze machine, want dat zorgt ervoor dat je een aantal presets kunt opslaan en dat maakt het leven soms een stuk makkelijker. Bovendien is het door deze opzet mogelijk om het apparaat volledig in te regelen zonder 20.000 knoppen of de noodzaak het apparaat te openen. nog ff tweakuh...Uiteraard hebben we de boel toch even opengeschroefd en bekeken, en het lijkt er op dat alle voor de Vigilante ontwikkelde technieken en trucs ook in deze multibander zijn toegepast, zij het in een wat ‘gladder’ jasje. In deze Unity vind je, net zoals in de meeste processoren een modulaire opbouw in de vorm van meerdere printen, allemaal met een eigen functie. De stereocoder leek overigens niet helemaal in orde, op de microgen bleek het rechterkanaal harder dan de linker. Het maakte voor de test niet veel uit. Grappig was dat de originele settings van het Amerikaanse radioostations waar-ie vandaan kwam er nog in zaten. Vreselijk om te horen, verschrikkelijk veel midden hoog en midden laag (een ‘berg’ dus)waar wij voorkeur geven aan  meer accent op hoog en laag (een ‘dal’ dus). Al met al wel vermakelijk om eens te beluisteren. De Cutting Edge Unity is goed te herkennen als voorloper van de Omnia’s en opvolger van de Vigilante want er wordt veel met clippers gewerkt. Dat maakt de ’sweetspot’ voor ieder onderdeel van de processing best klein. Veel audiotracks klinken in eerste instantie best OK, transparant hoog en diep laag, maar bij de tweede indruk hoor je toch snel het bekende ‘rafelen’ van het geluid, het is in bepaalde gebieden wat ‘rauw’. Luidheid is er prima mee te maken, je kunt echt makkelijk knalhard, kijk maar eens naar de meting van de Microgen hier links. Maar is het dan nog mooi? Nee, absoluut niet. Zeker met de hypercompressed track kon de Unity niet echt omgaan. Dat is ook wel logisch, clipping op clipping is eh… heel veel clipping ;-) We zijn er van overtuigd dat de Unity met wat geduld wel veel beter kan presteren dan wat we hier laten horen. Het is een interessante processor met een heel eigen geluid. Niet zo ‘kil’ als de digitale Omnia’s maar met toch een als Omnia herkenbaar profiel. De resultaten van de luistertest vind je HIER.

Inovonics 250FM (V1 en V2)

Inovonics 250 met de kap openDan de Inovonics 250. Een apparaat dat in Europa bijzonder populair is geweest en eigenlijk nog wel is. In Amerika was het succes beperkt. Inovonics verklaard dat zelf door te stellen dat tijdens de lancering van de 250 Amerika tot over de wenkbrouwen in de ‘loudnesswar’ zat en Europa veel meer bezig was met de kwaliteit en neutraliteit. En dat is inderdaad iets waar de Ino in uitblinkt: het zo onopvallend mogelijk processen. De gebruikte techniek in de 250 heeft een beperkt regelbereik tot gevolg: het maximale ligt ronde de 20dB compressie. Volgens Inovonics is er iets mis in je chain als dat niet voldoende is, en daar zit natuurlijk wel wat in. ff kaarten wisselenOmdat aan het begin van de jaren 90 de muziek en de daarbij horende mastering een wezenlijke verandering onderging (agressiever en veel meer hoog) is er een modificatie voor de 250 op de markt gekomen in de vorm van andere limiterkaarten. Er is dus een V1 en V2, en beiden zijn getest. Grappig om te zien was dat Alex de kaarten gwoon ‘hot’ wisselde. Zou ik nooit gedurft hebben ;-) En wat we van tevoren al hadden verwacht, en wat inderdaad bevestigd is, is dat je voor pure loudness geen 250 moet aanschaffen. Ook niet met de Inovonics 708 digitale coder met 3dB extra luidheid erachter. Hij komt dan niet meer dan redelijk mee. oud vs. nieuwDe door wat gebrekkige filters veroorzaakte overshoots worden prima in de stereocoder opgevangen en de V2 kaarten scoren wat betreft overshoots en luidheid (zie plaatje meting links) wat beter. Maar de klank van de Ino, dat is weer een heel ander verhaal… De v2 kaarten zijn duidelijk wat ‘zenuwachtiger’, maar ook wat ‘transparanter’ dan de v1 kaarten. Vooral bij de modernere platen komt dat goed naar voren. Maar het wordt nooit storend en het is een vergelijking die je eigenlijk alleen tussen de v1 en v2 kaarten kunt maken want in vergelijking met de andere twee processoren is de 250 zowel in v1 als in v2 versie opmerkelijk transparant, rustig en prettig in het gehoor. Lekker anoniem. Zoek je dus een hitradiosound of iets ‘vets’, moet je de Ino lekker laten staan. Bijzonder opvallend was het presteren van de v2 versie met het verschrikkelijk ge-hypercompresde (is dat Nederlands?) Cascada met ‘Everytime we touch’. Als enige processor klonk was het resultaat bij de 250v2 enigzins acceptabel en was er duidelijk minder hoorbare vervorming aanwezig dan bij de 250v1, Orban 8100/XT2 en de Cutting Edge Unity 2000i. We stonden eigenlijk allemaal (behalve Alex) met open mond naar te luisteren. Een dikke plus voor de Inovonics 250v2 dus! Wel belangrijk om te vermelden is het feit dat deze Ino een kleine modificatie heeft ondergaan waardoor er ietsje meer laag uitkwam dan standaard. De resultaten van de test vind je HIER (v1) en HIER (v2).

Gasten: Cutting Edge Vigilante en Aphex Airchain

inregelen van de clippersVanwege de beperkte tijd zijn we niet aan het serieus testen van de Airchain en Vigilante toegekomen. Maar helemaal links laten liggen ging ons wat betreft de Vigilante toch ook weer iets te ver ;-) We zijn er gewoon even lekker mee aan het spelen geslagen en ja, natuurlijk hebben we ‘m ook opengeschroefd, zij het niet zo rigoreus als eigenaar Remon dat enige tijd terug heeft gedaan. Die dus weet inmiddels wel zo’n beetje wat er in zit. doe het zelf werk van Frank FotiPrachtig om te zien dat dit ooit allemaal handwerk is geweest van de heer F. Foti himself. Je begrijpt ook meteen dat-ie het knutselen na een aantal van deze ‘werkjes’ wel een tikkie zat was. Ikzelf vind vooral de potmeters waar de clippers mee ingeregeld worden helemaal top (zie eerste foto links), je kunt ongelovelijk nauwkeurig regelen met deze ‘meerslagenpotmeters’. En het geluid? Tsja… echt tijd om een mooie setting te vinden was er niet en het apparaat is bijzonder Amerikaans, dus luidheid gaat voor vervorming. Maar ik hoop dat we er nog eens wat meer tijd aan kunnen besteden in de vorm van een special… Maar voor wat het waard is: een audiotrack van de Vigilante vind je HIER.

Reacties en aan- en opmerkingen betreffende deze test en de resultaten zijn HIER natuurlijk van harte welkom.

Reageren is niet mogelijk.