Radio Oude Stijl

ÂEr is al veel over gezegd en geschreven: kies je zelf je plaatjes of laat je dat over aan de computer? Daar waar ‘vroegah’ de DJ een muziekliefhebber was die met een platenkoffer vol zorgvuldig gekozen plaatjes uit eigen collectie naar de studio kwam, regeren tegenwoordig PC en muzieksamensteller. Geen uitvoerige info meer over artiest en productie want tsja, geen hoes met info meer voor handen. Maar wel een veel consistentere uitstraling van het station, en dat is belangrijk voor de (potentiële) adverteerders (zegt men…). Op de weblog van mediadier Edo Peters kwam ik een lap text tegen die me behoorlijk raakte en behoorlijk accuraat beschrijft hoe het feitelijk in elkaar steekt. Met de eindconclusie WIL ik het gewoon niet eens zijn maar ach… Dus in plaats van het opnieuw uittikken van eigenlijk dezelfde boodschap, heb ik die van hem schaamteloos ge-copy-paste en als gastposting gebruikt (waarvoor dank). Ga er maar even goed voor zitten, lees verder en lucht daarna je hart…

[door Edo Peters]

Ik zie de pc niet als een bedreiging, maar meer als een instrument. Ooit heeft de draaitafel het afgelegd tegen de cd-speler en zijn de NAB Carts naar het verleden verwezen toen de minidisk kwam, en nu zijn ook die dingen naar de ‘eeuwige jachtvelden’ en heb je alleen nog digitale jinglemachines zowat. Dat is dus allemaal niet het punt. De grootste teloorgang is natuurlijk dat er gevoelloos (bijna at random) platenlijstjes gegenereerd worden die geen enkele relatie hebben met de beleving van het moment. Misschien ben ik een ouwe lul, maar als het met bakken uit de hemel valt, wil ik geen zonnige zomerhit horen á la Don Henley met Boys of summer of Owen Paul met My favorite waste of time. Dan denk ik instinctief toch eerder aan The Doors - Riders on the storm of misschien aan Supertramp met it’s raining again… al was het alleen al omdat dat zulke juweeltjes van platen zijn die weer totale waanzin veroorzaken als je ze hoort terwijl de mussen dood van het dak vallen van de hitte…

Dat qua sfeer de achtereenvolgende platen onderling geen relatie meer hebben vind ik WEL een gemis. Het is altijd fijn om van een lijstje te werken (voorbereiding was een groot goed ooit…). Nu worden platen achter elkaar gezet louter omdat een vaag niet door enige kennis van zaken gehinderd muziekpaneltje bedacht heeft dat die plaat WEL kan… Daar sta je dan met je muzikale inzicht, je feilloze gevoel voor platen die qua toonhoogte, sfeer of tempo de juiste toon kunnen en zullen raken of die een aanvulling zijn op de verhaallijn of vul maar in. Dan ineens is je zorgvuldig gekweekte radiogevoel en programmatische expertise van jaren en die veel geschiktere plaat volkomen ondergeschikt aan het oordeel van hen die er LETTERLIJK niets mee hebben. Daar verliest de drukker het van het kleurenkopieerapparaat. Maar alleen de drukker voelt dat verlies. De massa is tevreden met die kleurenkopie. Ze kunnen immers geen kaf van koren onderscheiden, wegens gebrek aan achtergrondkennis. Dat vind ik wel eens jammer… het lijkt soms wel of we niet meer mogen genieten van de radio… of zelfs… van het VAK radio. Maar who cares, ik ga met mijn tijd mee hoor. Ik kan intens genieten van hele kleine dingen. En ik kan altijd nog een automatiserinkje in mijn huis plaatsen die alleen uitpoept wat ik zelf bedenk aan muziekbeleving. Gelukkig gebeuren die dingen heden ten dage nog wel, maar je moet dan wel eerst een tijdje in een vliegtuig zitten om het te kunnen meemaken… hoewel… live-streams maken de luisterplek ook onbelangrijk, leve het internet ;-)

Aan die pc is Radio10 ook bijna tenonder (altijd maar Olijfje..gaat zelfs potentiele adverteerders de strot uithangen). Ik kan je uit eigen ervaring zeggen dat de PC (destijds) een prima leidraad was om programma te maken bij Radio 10 Gold. Het nam je wel in zekere zin ook werk uit handen, zodat je je beter kon focussen op hetgeen je zou gaan zeggen. Ik heb dat altijd als erg inspirerend ervaren, en het vergt van je dat je verplicht creatief bent. Dat is me dan weer op het lijf geschreven, dus voel ik me daar lekker bij. Dus veel is volgens mij te vangen onder de noemer ‘gemoderniseerd instrumentarium’. Wie techniek bij de radio als bedreiging ziet, zou direct van beroep moeten wisselen denk ik. Als je uitgaat van de meerwaarde van de ontwikkelingen, kun je er ook een positieve draai an geven. We roepen de komende jaren nog wel dat we een hit ‘draaien’, terwijl de harddisks vrolijk verder snorren… het gaat om het gevoel dat je erbij krijgt. Soms is dat teleurstellend, dan weer verrassend. En wie in de radio geen heil vindt, kan terecht op zijn eigen iPod/walk-, disc- en andere -manvarianten of mp3-players. Ik vind het leuk om een dj/presentator met verve over een artiest te horen vertellen. Die weetjes zijn leuk en al zo zeldzaam dat het weer behoorlijk kemp is. Ik -net als menigeen- VRAT werkelijk elke letter die er op een grote LP-hoes stond afgedrukt. Dus op een gegeven moment word je ook wel een soort wandelende popencycloop. Het is nog leuk ook…

Wat hoef je tegenwoordig nou nog te weten van de artiest? Je mag er toch niets over zeggen, want de sales-afdeling heeft bepaald dat elke ’spreek’ commerciëel geladen moet zijn. Eigen inbreng is niet alleen ongewenst, ook nog eens schadelijk voor de omzet. En jij bent slechts het hamertje waarmee zij hun bouwseltje in elkaar timmeren. Dus niet vertellen wie die plaat geproduceerd heeft en hoe deze tot stand kwam, want je moet een actie van een sponsor teasen of een prijsvraag aankeilen. But hey… that’s life. Wie dat niet zint moet lekker bij een hobbywebzendertje gaan klooien, en dan voor die ‘anderhalve man en een paardenkop’ lekker jezelf blij maken. De massa’s zul je er niet aantreffen vooralsnog.

In deze wereld van de vergrijzing (teringwoord, excusez-le-mot) zal nostalgie naar het medium radio steeds prominenter worden. Het gehele fenomeen radiozenders zal eerdaags zo drastisch achterhaald worden door technische ontwikkelingen dat het absoluut eindig is. Veel mensen hebben dan fijne herinneringen, of doen er in de praktijk iets aan. Ieder voor zich, en soms amuseer je een ander. En zo heeft iedereen al dan niet beroepshalve tijdverdrijf. De keuzes maak jezelf en liggen altijd binnen bereik. Soms moet je je nek durven uitsteken, ook al staan er horden mensen klaar om je met een zeis een kopje kleiner te maken. Dat is dan maar zo… Maak jezelf blij, dat straalt altijd af op anderen.

Edo