Radio Oude Stijl

Gezien de reacties in de mailbox en op radiooudestijl.nl durf ik het wel aan: de meeste radiomakers die actief waren tijdens de jaren 80, en daarmee de bloeitijd van de fm-piraterij hebben meegemaakt, hebben niet zoveel met ’de radio van nu’. Tuurlijk, het blijft radio, het bloed kruipt waar het niet gaan kan en je moet tóch wat nietwaar? Maar als de theorie van Albert Einstein vandaag in de praktijk gebracht zou kunnen worden en tijdreizen daarmee binnen bereik kwam, zouden veel radiomakers terugreizen naar die tijd. Ik wel in ieder geval. Maar wat maakte het dan zo anders? Om te beginnen was er de spanning van de illegaliteit, met een select groepje tegen de boze RCD en eventueel tegen de andere radiostations.

Spanning was er ook voor de luisteraars, maar dan in een andere vorm. Immers, als je vandaag iets leuks op de radio had gevonden kon dat er morgen zomaar niet meer zijn, toch maar ff blijven luisteren dus! De hele dag en de hele week (24 uur per dag, 7 dagen per week) uitzenden was toen ook nog iets bijzonders. Ook in Hilversum. Wilde je ’s nachts iets luisteren was je dus eigenlijk aangewezen op een illegaal station. En naar zo’n piraat kon je bellen en dan mocht je live, op de radio (!), de groeten doen aan je vrienden die naast je op de bank zaten… Aaahhhh… de phone-inns, dát waren tijden! Soms zo druk dat je een ‘dubbele lijn’ had. Twee gelijktijdige bellers op één lijn, en als de één dan ophing was de ander ook verdwenen (”niet ophangen hoor!”). De opkomst van de zakelijke kant, er viel flink geld met reclame te verdienen, én het 24/7 draaien hebben de ondergang van de fm-piraterij ingeluid.

Toen er door de adverteerders eenmaal budgetten beschikbaar kwamen, moest alles geprofessionaliseerd worden, want ook de concurrentie stond niet stil. De eerste compleet gezongen jinglepakketten deden hun intrede in de piraterij (hier lees je er meer over). Voor het eerst werd er echt een boodschap naar de luisteraar gecommuniceerd. En over die boodschap wil ik het even hebben, want die boodschap, die is nogal veranderd. Natuurlijk weten we dat allemaal, tijden veranderen, maar toen ik vandaag die oude jingles weer eens beluisterde viel me opeens op hoeveel de boodschap en de manier waarop die gebracht wordt is veranderd. Allereerst de teksten waarmee men probeerde de luisteraar te bereiken, ik vermeld er een paar:

• Wat er vandaag ook gebeuren mag, op zo’n doordeweekse dag.
• Rustig aan in het weekend, het werk aan de kant
• Het station dat je meer muziek geeft, de hele dag met je meeleeft.
• Bij je thuis, op ‘t werk of in de auto
• thuis of in de wagen, op school of op de zaak. Je laat je dag veel beter slagen…

Een mooie lange:

• We zijn er in de nachten, we zijn er overdag, we zijn er altijd met muziek die er wezen mag. We zijn er voor jou dus blijf ons trouw.

En tot slot een erectieveroorzakend mooie stationsong:

• Muziek zoals ‘t moet (7 dagen in de week)
  ‘t doet je altijd goed (ze laten je nooit in de steek)
  Alsof je ze heel goed kent  (Je bent als luisteraar een vriend)
  Je wordt dag en nacht verwend (met muziek die je verdient)
  Muziek voor iedereen in Gelderland, Delta radio
  (BREAK)
  24 uur per dag muziek, we doen het graag voor jou, al mag het niet.
  Een radiostation dat het nooit opgeeft, dat met je meeleeft, en meer muziek geeft.
  Daarom hebben we een hechte band, muziek voor iedereen in Gelderland, Delta radio

Al deze teksten delen een aantal zaken: het station hóórt bij de luisteraar, is een vriend, leeft mee en is overal waar de luisteraar ook is. Dí­e boodschap is anno nu volkomen verdwenen. Eigenlijk wordt er nu alleen nog maar tegen je geschreeuwd. Zo dicht mogelijk tegen de 0dB aan. Weg is de gevoelsboodschap. Weg zijn de mooie 5 of 6 stemmige koortjes. Weg zijn de echte blazers en strijkers. Zelfs bij Veronica waar nu een soort synthetische versie van dat mooie pakket uit de jaren 90 wordt gebruikt. Ik hoor het je zeggen: “Joh, je lijkt wel een ouwe zak.” En misschien heb je gelijk. Maar ik ben dat lege geschreeuw zo zat…