Radio Oude Stijl

 De Golden List is de lijst der lijsten, de ultieme top 2000, want zoveel platen staan er op deze lijst. Tenminste, als de lijst echt bestaat, want daaraan wordt getwijfeld. Maar hij wordt wel gehanteerd door de diverse stations (echt waar!). Nu hoor ik je denken: “Mwoah, 2000 titels is best een leuke database”. En dat klopt ook wel, maar in de zoektocht naar een database gevuld met platen die IEDEREEN leuk vindt en waardoor dus NIEMAND meer wegzapt (lees voorgaande posting) sneuvelen er, afhankelijk van het gekozen format nog wel een paar platen. Omdat er voor iedere plaat wel iets te verzinnen is waardoor iemand zou wegzappen wordt die lijst steeds kleiner. Zo draaide het befaamde Z-100 op een gegeven moment met een database van 300 platen… Op gezette tijden werden er 10 titels uitgehaald en 10 titels toegevoegd, en dat was het. Maar als je werkt met zo’n beperkte, ’superveilige’ database en je hebt ook nog eens een heel strak format (want dat is lekker herkenbaar) is alle verassing er wel uitgeramd. En ook alle emotie. En dan wordt radio wel heel plat. Iedereen die ooit in de Verenigde staten radio heeft geluisterd weet wat ik bedoel.

Maar eigenlijk is in de afgelopen jaren in Nederland precies hetzelfde gebeurd, want welk nederlands radiostation is nog echt verassend en waar hoor je niet iedere dag hetzelfde? Inmiddels komen een aantal stations ook tot besef dat je het ook tè veilig kunt spelen en daar wordt nu de garantie dat je 8 uur lang niet twee keer dezelfde plaat hoort als marketingtool gebruikt. Vervolgens hoor je de volgende dag en de rest van de week weer meer van hetzelfde. En dat is jammer. Toen Veronica weer eens terugkwam als ‘gouwe ouwe’ zender en er via de satelliet al wekenlang geluisterd kon worden naar een non-stop programmering die ‘ff snel in elkaar geflanst’ was klonk het geweldig. Obscure tracks als Freur met ‘Doot Doot’ en Corey Hart met ‘Sunglasses at Night’ vrolijkten mijn dag op. Een mooie database waar ogenschijnlijk iedere plaat dezelfde waarde had gekregen. En toen er eindelijk gebruik gemaakt kon worden van de etherfrequenties? Weg verassing. Hallo standaard (bekende en risicoloze) 80’s en 90’s hits.

Herkenbaarheid is op zich prima. Een luisteraar mag een station best herkennen. Maar teveel ‘kennen’ maakt saai, dan komt de sleur om de hoek. Trek maar eens de vergelijking met je eigen relatie. Daar moet je in blijven investeren om het spannend te houden. Iedere week hetzelfde eten, dezelfde agenda, dezelfde afspraken en dezelfde gesprekken? Dat is héél herkenbaar. Maar ook dodelijk saai. En dat is wat er mis is met heel veel radiostations. Vanwege de enorme commerciële belangen kan/wil/durft men niet meer te verrassen. En dát is de vloek van het (te strakke) format.