Radio Oude Stijl

Gisteren waren we weer in een stevige discussie verwikkeld over de programmapresenterende medemens, ook wel DJ genoemd. In onze radiotijd pakte ik m’n platenkoffer en haalde daaruit wat ik wilde draaien, en maakte vervolgens een stapeltje. Dit wel en dat niet. Ik keek naar de hoes, zag ook wat er op de b-kant stond en maakte een keuze tijdens het programma. Als de tijd rijp was en die nieuwe kneiter van de Miami Sound Machine lag naast me te wachten op uitzending dan bepaalde ik zelf wanneer ik ‘m de ether in schoof. En daar ging nou net onze discussie over. Waarom klinken de meeste dj’s inhoudsloos? Omdat ze niks meer hoeven voor te bereiden. Vroeger stond er geen teletekst-tv voor ons klaar met daarop het laatste nieuws, voordat er een plaat gestart werd moest ie worden scherpgezet. De jingles zette je scherp met een schroevedraaier. En na die jingle starte ik de plaat retestrak in. Die lol, die spanning van gaat het wel goed, het gevoel wat het gaf een gave uitzending te hebben gemaakt, dat plezier in radiomaken hoor ik niet meer terug. Eigenlijk was het geen discussie; we waren het op alle fronten eens. Ik denk eigenlijk dat de techniek de grote schuldige is. Plaatje scherpzetten? Sorry? Play is play en dan start de plaat die het schedulingprogramma had bedacht. Ja, van harde schijf. De creativiteit lijdt onder het gemak van het maken van radio. Als je veel moet voorbereiden, qua inhoud en techniek, dan blijf je betrokken, anders niet!

Ik ben erg blij hoor met de huidige techniek, wat is er makkelijker dan de automatisering op schuffle te zetten en dan lekker op een terras te gaan zitten bierdrinken? Maar als het gaat om het maken van radio dan gaat er steeds meer inventiviteit verloren. En de jonge honden van de huidige generatie radiomakers kijken me aan met zo’n blik van: “Wat zeik je nou over die oude stijl van radio maken”. Ach, jongens…wees blij dat jullie die tijd niet hebben meegemaakt. Anders zaten jullie nu ook op een nostalgische site te emmeren over hoe goed het vroeger was…