Radio pampus, uit ehhh… Weesp!
Tjsa, het is weer te schandalig voor woorden natuurlijk… De laatste posting is van 4 maart en da’s toch echt al weer een tijdje terug. Maar om even in de catagorie k*tsmoezen te graaien: Ja, ik heb het momenteel een tikkie druk en ben ook nog van baan gewisseld. maar dat laatste is alleen maar positief want ik maak nu (weer) deel uit van een club enthousiaste radiomensen die allemaal de schouders flink onder het station zetten. Het blog lijdt er dus een beetje onder maar dat is een bewuste keuze ;-) Maar toen ik vanmorgen mijn mail checkte zat er een reactie tussen van Gert op deze oude posting. En die vond ik dermate herkenbaar, enthousiast en ‘Oude Stijl’ vond dat ik ‘m jullie niet wilde onthouden: (lees verder…)
De meeste kunstenaars die bekend staan als ‘grote meesters’ kregen pas erkenning ná hun dood. En zo gaat het vaak, mensen of instellingen die iets heel bijzonders doen krijgen pas na verloop van tijd erkenning. Dat heeft natuurlijk te maken met het feit dat het publiek niet onmiddelijk doorheeft dat er iets bijzonders aan de gang is en dat moet laten doordringen. Maar er zijn legendes geboren doordat men met het verstrijken van de tijd de slechte aspecten makkelijk vergeet en de positieve kanten steeds maar herhaald worden. De piraat waar ik halverwege de jaren 80 actief was, was een grote jongen en klonk voor mijn gevoel zeer professioneel. Net als ikzelf natuurlijk ;-) Maar wanneer ik nu de tapes uit die periode terugluister ben ik toch blij dat ik alleen in de kamer zit… Tuurlijk, voor die tijd was het best wel OK, maar anno nu kan het echt niet meer. Het is dus belangrijk om dat in het juiste perspectief te houden en je dat te realiseren wanneer we over ‘vroeger’ praten. Maar zelfs als je dat in gedachten houd zijn er ‘vroeger’ echt wel heel speciale dingen op de radio te horen geweest.