Radio Oude Stijl

In het verleden begonnen mijn creatieve handjes alweer te kriebelen zodra alle scholen weer begonnen in september. Kom maar op met die kerstwensen, dan ga ik vast lekker freaken om een mooi pakketje jingles op zender te krijgen in december. Zo liep ik al vaak richting programmaleider met het verzoek kenbaar te maken hoeveel budget er is voor kerstvormgeving. Na een paar jaar raar aangekeken te zijn begon men voorzichtig te snappen dat kerst geen kwestie is van kerstbellen toevoegen aan de jingles die het hele jaar al op de zender knetterden. Nee, de kerstvormgeving is de spreekwoordelijke krent in de pap van de stationsvormgever. Wat het hele jaar niet kan, mag in december. Kerst staat voor zoete klanken, tingel tangels en andere geluidjes. Je kon mij m’n gang laten gaan en ik pimpte het complete jinglepakket naar ongekende hoogte! Met 3 uuropeners alleen al om aan te geven dat we dichter naar “The Big Day Itself” gingen. (lees verder…)

Vanaf de allereerste keer dat we ‘geluid’ konden vastleggen en draadloos konden overbrengen van de ene naar de andere plek zijn we op zoek geweest naar verbeteringen. Waren er eerst alleen piepjes, morse dus, al snel werd er gesproken woord en muziek uitgezonden. Maar die muziek moest ruimtelijker dus kwam er stereo. Toen kwam er Frequentie Modulatie (FM) bij de al aanwezige Amplitude Modulatie (AM) en klonk alles opeens veel beter. Ook de registratietechnieken stonden niet stil en van wasrol en bakkelieten 78 toerenschijf gingen we naar Hifi, hoogwaardige bandrecorders, en het nog ó zó geliefde 45- en 33 toeren vinyl. De eerste PCM recorders kwamen in beeld voor digitale registratie, dus zonder extra bandruis bij het multitracken. Dolby B en C maakten Hifi draagbaar (De DBX cassettedecks deden er voor thuis nóg een schepje bovenop, wat nou bandruis?) en echte High End installaties kwamen naar de huiskamers. Maar de geluidsevolutie topte wat mij betreft bij de CD, verder zijn we niet echt gekomen. Toen de commercie de drager ‘CD’ flink had uitgemolken werd het tijd voor iets nieuws, en dat nieuws werden DCC en MiniDisc. Alleen MiniDisc is daar nog van over terwijl DCC technisch superieur was. De reden? Het gebruiksgemak van het schijfje was belangrijker dan de kwaliteit van de audio. Niet meer hoeven spoelen maar meteen, klik, aan het begin van een track (ideaal voor jingles!). Toch heeft ook MiniDisc het uiteindelijk niet gered want de recordable CD (exacte, verliesvrije kopie!) stond inmiddels voor de deur. En toch heeft ook de CD recorder/recordable CD het niet gered in de strijd om de muziekdrager. (lees verder…)